[38] Lauren Oliver - Panika

Tytułowa "Panika" to gra, w którą grają od kilku lat absolwenci ostatniej klasy liceum małego amerykańskiego miasteczka. "Panika" jest grą niebezpieczną. Stawia przed uczestnikami wyzwania bardzo trudne i zagrażające życiu. Heather zawsze pogardzała ludźmi, którzy dla wygranej skłonni są ryzykować własne życie. Kiedy sama kończy liceum, pod wpływem emocji zostaje jedną z uczestniczek. Musi rywalizować z przyjaciółką i rozczarować najlepszego przyjaciela, który ciągle namawia ją, by zrezygnowała. Dziewczyna zaczyna się wahać i już chce ustąpić, kiedy nagle jej życie wywraca się do góry nogami. Heather rozpaczliwie potrzebuje pieniędzy z wygranej - ogromnej wygranej. Potrzebuje ich dla siebie i swojej młodszej siostry, i nie może się wycofać. Próbuje zawiązać sojusz z innymi uczestnikami, ale Panika to gra, która wyzwala w ludziach najgorsze emocje i prowokuje do zachowań, które mogą wszystko zniszczyć.

Znacie "Harrego Pottera i Czarę Ognia"? Panika to coś podobnego do Turnieju Trójmagicznego. Tylko że tutaj zadań jest więcej bo i uczestników jest więcej. Kolejne wyzwania mają ich po kolei eliminować, aż do finałowego zadania - co roku tego samego - kiedy to mierzy się ze sobą pozostała dwójka. Akcja książki toczy się od jednego zadania do drugiego, ale to nie znaczy, że pomiędzy nimi nie dzieje się nic. Oj, dzieje się. Mamy trudne relacje rodzinne, zawody miłosne i stracone przyjaźnie. Życie Heather nigdy nie było usłane różami, ale lato, w które zagrała w Panikę, jest wyjątkowo kiepskie. Konkurencje są naprawdę przerażające i wiem, że absolutnie nie zrobiłabym żadnej z tej rzeczy, nawet gdybym miała za to dostać milion. Bo czasem żadne pieniądze świata nie wystarczą, żeby uratować zdrowie, a stracić je jest tak łatwo. Bohaterowie książki są jednak zdeterminowani i mają powody, dla których robią to co robią. Dla nich są to powody bardzo dobre i wydaje im się, że innej drogi do rozwiązania ich problemów nie ma.

"Panika" to książka młodzieżowa o poważnych, życiowych kłopotach. O czymś, co może spotkać każdego młodego człowieka. Bohaterowie są realistyczni, zachowują się jak prawdziwi ludzie. Nie zawsze robią dobrze, mądrze. Czasem reagują impulsywnie, nie potrafią powstrzymać emocji. Da się ich zrozumieć, polubić i znielubić. Największym atutem książki jest jednak sam pomysł gry. Pomysł przerażający, trzymający w napięciu. Trudno jest odłożyć książkę i pogodzić się z tym, że następne zadanie pozna się dopiero za kilka godzin. To była kolejna książka autorki, która naprawdę mocno mi się spodobała.