Wydawnictwo Czwarta Strona, 2016, 2017, 2018
przeczytane: 02/2024
9/10*, 8/10*, 9/10*
Trylogia Cień sułtana przenosi czytelnika w barwny świat orientu, pełnego piękna ale i obłudy. Jeśli lubicie czytać o pałacowych intrygach, zdradach i zakazanej miłości, to z pewnością lektura dla was.
Jelena jest córką chorwackiego bana pokonanego w ostatniej kampanii wielkiego Sulejmana Prawodawcy. Pojmana po upadku zamku dziewczynka trafia pod opiekę wielkiego wezyra, Mehmeda Paszy Sokollu, którą ten potężny mężczyzna zaczyna postrzegać jako swoją córkę. Dziewczynka trafia do Stambułu, gdzie wśród przepychu haremu samego sułtana, jej wspomnienia o domu i zemście, którą przysięgła, powoli blakną.
Dziewczyna dorasta i życie uczy ją o wszystkich swoich dobrych i złych stronach. Silne uczucia - nie tylko te pozytywne - zmuszają ją do działania i dalszego poszukiwania swojego miejsca w świecie. Droga jednak nie jest łatwa. Jelena będzie musiała wiele wycierpieć oraz podjąć bardzo trudne decyzje, zanim akcja książek dobiegnie końca.
Fabuła nie koncentruje się na samej Jelenie, ale przedstawia również akcję z punktu widzenia wielkiego wezyra Sokollu, sułtana Selima, sułtanki Nurbanu oraz ich syna, następcy tronu Murada. Dzięki temu można było poznać nie tylko więcej wydarzeń ale też motywacji postaci. A te były różne - władza, zemsta, wierność krajowi, obietnica złożona dawnemu przyjacielowi.
Cień sułtana to wciągająca historia oparta na prawdziwych wydarzeniach. Losy chorwackiej niewolnicy w pierwszym tomie stanowią tło wiodących wydarzeń, później jednak stają się główną osią fabuły. Czas akcji książek to czas niepokojów, walki Imperium Osmańskiego z zachodem, później Świętą Ligą, o wpływy i terytorium. Wiele jest tu opisów walk i strategii, ale ich ilość nie męczy. Akcja idzie w bardzo dobrym tempie, rozbudza zainteresowanie kolejnymi wątkami i pytaniami.
Wszystkie trzy części czyta się rewelacyjnie, choć gdybym miała wybierać najlepszą, wskazałabym Cień sułtana. Tu więcej jest polityki i opisów oblężenie, częściej też śledzimy akcję oczami wezyra Sokollu, a ja po prostu bardzo lubię taką tematykę. W Krwawym morzu pojawia się wątek zakazanej miłości Jeleny, i powoli wysuwa się na pierwszy plan. Dynastyczne roszady zostają gdzieś w tle. I chociaż dalej pojawiają się opisy pałacowych intryg oraz polityki zewnętrznej imperium, najważniejsza staje się Jelena i jej losy. Taka proporcja wątków kontynuowana jest w ostatnim tomie, Córce gniewu.
Bardzo podobał mi się styl pisania pisarki. To już nie jest lekkie pisanie o uczuciach i zabawnych perypetiach bohaterów, ale kawał dobrej roboty. W każdym rozdziale widać wielki talent, warsztat doświadczonej pisarki i ogrom wiedzy jaka potrzebna była do napisania tych książek. Bardzo się cieszę, że na naszym polskim podwórku znalazłam tak utalentowaną autorkę, która na dodatek napisała serię tak bardzo w moim guście. Na pewno sięgnę po kolejne jej książki.
Chętnie poznam całą trylogię :)
OdpowiedzUsuń