[69] Brodi Ashton, Cynthia Hand, Jogi Meadows - Moja Jane Eyre

 

    Tak mi przyszło do głowy, że niektórzy tę książkę mogliby nazwać profanacją. Oryginał jest przecież doskonały, od tylu lat zdobywa nowych czytelników, ma niepowtarzalny styl i już dawno temu stał się książką kultową. Jak więc można go przerabiać, robić z niego komedię? Po co? Dla mnie to taka próba złagodzenia trochę dość ciężkich w odbiorze Dziwnych losów Jane Eyre, dotarcie do innej grupy czytelników i być może zainteresowanie ich oryginałem. Dziwne losy Jane Eyre czytałam jakiś czas temu i zupełnie nie przypadła mi do gustu. Fabuła była ok, ale nie polubiłam głównej bohaterki i książkę czytało mi się źle.. Za to Moja Jane Eyre...ach, to była prawdziwa przyjemność czytać tę książkę. 

    Cała akcja książki jest mocno inspirowana fabułą oryginału, ale jest w niej jeden dodany, bardzo ważny wątek, który wszystko zmienia - Jane widzi duchy. Ten jeden szczegół pozwolił autorkom tak bardzo splątać fabułę, że już po kilku rozdziałach zapomina się, że to przeróbka innej książki. Atmosfera Mojej Jane Eyre jest zupełnie inna niż w powieściach Bronte. Książka pisana jest bardzo współcześnie, bohaterowie też są bardziej zrozumiali i mniej sztywni. Wyszła z tego mieszanka stylów, przez co postaci są bardzo nierealistyczne, ale w tej książce pasują idealnie. 

    Nie ma tu trudnych tematów. Każdy motyw - nawet miłości - został spłycony i potraktowany niepoważnie. Książka jest świetna na poprawienie humoru, na miłe spędzenie wieczoru. Czyta się ją bardzo szybko, co chwilę się uśmiechając lub wybuchając śmiechem. W fabułę naprawdę można się wciągnąć - mamy tu jedną wielką zagadkę, której nie ma w oryginale. Bez obaw więc można przeczytać Moją Jane Eyre nawet jeśli zna się oryginał - te książki są po prostu do siebie tak zupełnie niepodobne, że można się zaskoczyć. 

 

    Mimo, że książka bardzo mi się podobała i przeczytałam ją z przyjemnością, znalazłam w niej kilka błędów. Przede wszystkim, momentami była mocno przesadzona. Sytuacje były mocno przekombinowane. Miały być maksymalnie zabawne, ale traciły przez to dużo na logice i autentyczności. Pewnie gdybym nie była w odpowiednim humorze i nie nastawiała się właśnie na śmieszną komedię, byłabym zniesmaczona głupotą bohaterów. Mimo to i tak niektóre sceny mnie niecierpliwiły - były nudne, pełne nonsensów, napisane chaotycznie i właściwie nie wiadomo po co. Brakowało mi ważnych opisów, a za dużo było szczegółów mających dodawać humoru, które były swoimi ciągłymi powtórzeniami.

    Cieszę się, że mogę ocenić książkę tak jak ja ją odebrałam - w według takiego kryterium daję jej wysoką ocenę. Gdybym miała ocenić na chłodno jej plusy i minusy, ocena byłaby inna. Moja Jane Eyre nie jest dziełem wybitnym ani wzorowym, zapada za to w pamięć i wyróżnia się na tle innych książek. Jej przesada i groteskowość potrafią rozśmieszyć, i dla mnie w końcowym rozrachunku tylko to się liczy.